ادبیات

در این نوشتار باورهای دینی و گرایش‌های مذهبی فردوسی بر مبنای متن شاهنامه مورد وارسی قرار گرفته و آرای پژوهندگانی که بر زرتشتی یا مسلمان‌بودن فردوسی نظر داشته‌اند، نقد می‌شود.

سرمشق نظریِ انحطاط تمدن ایرانی، دو عنصر عمده دارد که در این نوشتار با آویختن به دامان «مولانا» و «بیدل دهلوی» به آن پرداخته می‌شود.

آریوبرزن گفت: «می‌جنگیم، برای آفریدن بهشت» و مغ گفت: «آری، برای آفریدن بهشت...»

این داستان، روایتی پیچیده است که اگر دلالت‌های اسطوره‌شناختی آن وارسی شود، تصویری دلکش از رازِ خواست را فاش می‌سازد.

این بخش به رویارویی شیر و خرگوش می‌پردازد و دو قهرمان اراده‌گرایی که از دو زاویه‌ی گوناگون به موضوع می‌نگرند در برابر هم زورآزمایی می‌کنند.

متن کنونی، حاصل گمانه‌زنی‌هایی است که از کندوکاو در محتوا و گاه بازی خیال پیرامون مضمون‌های داستان «شیر و نخجیر» برخاسته است.

متن کنونی، حاصل گمانه‌زنی‌هایی است که از کندوکاو در محتوا و گاه بازی خیال پیرامون مضمون‌های داستان «شیر و نخجیر» برخاسته است.

ادبیات گمانه‌زن که برخی آن را نمودِ ادبی امر فنتاستیک می‌دانند، زیرمجموعه‌ای است ‌از ادبیات ژانری یا آثار ادبی و اقتباس‌های آن، که ادبیات علمی‌-تخیلی، فانتزی، وحشت و کاراگاهی را شامل می‌شود.

امروز، اگر شعر سترگ از مردمان برنمی‌آید، تا حدودی بدان دلیل است که سترگ زیستنی که زندگی را شاعرانه می‌کند از یادها رفته است.

در کناره‌ی کاخ‌های باشکوه ادب پارسی، آلونک‌هایی را می‌بینیم که رعیت‌هایی مغرور بر پا کرده‌اند و شادمان‌اند از این که در آشوبِ زمانه‌ی ما، می‌توانند دست‌ساخته‌ی خود را با انباشتِ هنر نیاکان‌شان در ترازوی مقایسه بنهند.