رگ خارا، رگ خارا، شده لبریزِ تبِ شک / به رسوبگاهِ عادت، به تنم نشسته آهک‌

طرب آنقدر تبه شد که ادب گسیخت دامن / خطر اینقدر روا شد که زمان نمود اندک‌

قفسى ز رنج گویا به نگاهِ ماه بسته / شکنِ یقینِ خورشـــید، نشسته در شبِ شک‌

رخ آیینه‌ى یاغى؛ ز ستم شکست دوران / شده کشته مارِ مانى، شده رنجه یارِ مزدک

خِرَدى که صد هزاره، به فلک لگام مى‌زد

شده مقهور و لگدکوبِ هزار چکمه عینک