گفتار پنجم: مرده‌‌نامِ شمعون

گفتار پنجم: مرده‌‌نامِ شمعون

در میان متون اساطیری‌‌ای که به مردوک و اسطوره‌‌ی آفرینش بابلی می‌‌پردازند. یک فصل از کتابی غریب نیز شایان ذکر است. هم از آن رو که بسط و توسعه‌‌ای از فصل هفتم انوماالیش است، و هم بدان دلیل که در دوران معاصر نوشته شده و بنابراین دیرپا بودن این سنت روایی را نشان می‌‌دهد. متن مورد نظر «مرده‌‌نام شمعون»[1] نام دارد و در واقع یک کتاب آموزش جادوگری است. نویسنده‌‌اش ناشناخته است، اما در میانه‌‌ی قرن بیستم میلادی در اروپا نوشته شده است و برخی از پژوهندگان نویسنده‌‌اش را عارفی رازورز به نام پیتر لِوِندا[2] می‌‌دانند.[3] نویسنده در کتاب ادعا کرده که آموزه‌‌هایی مرموز و باستانی را که به تمدن سومری تعلق داشته دریافت کرده و آن را منتشر کرده است. اما محتوای متن بیشتر از اساطیر بابلی و آشوری متاثر است، تا روایتهای کهنتر و ساده‌‌ترِ سومری. کتاب همچنین از آرای داستان نویسی رازورز به نام لاوکرافت الهام گرفته است، که در 1922.م برای نخستین بار عبارت «مرده‌‌نام» (Necronomicon) را برای اشاره به کتابهای آموزش جادوگری به کار گرفت.

این کتاب برای نخستین بار در سال 1977.م به زبان آلمانی منتشر شد و نامش به آلمانی “قدرت مار” بود. چاپ نخست آن در 666 نسخه با جلد چرمی انجام گرفت. کمی بعد چاپ دومی با 3333 نسخه منتشر شد و از آن پس چاپ این کتاب متوقف نشده و تا به حال هشتصد هزار نسخه از آن به فروش رفته است.[4] در این کتاب فصلی به نام پنجاه نام مردوک وجود دارد که آشکارا رونوشتی از فصل هفتم انوما الیش است و نشان می‌‌دهد که این متن بابلی بعد از حدود دو و نیم هزاره همچنان نزد گروهی از مردم قدرت جادویی و نقش آیینی خود را حفظ کرده است. افزوده‌‌ی اصلی این متن به فصل بابلی نمادها و نشانه‌‌هایی است که مقدس دانسته شده‌‌اند و هرکدام‌‌شان به یکی از نامهای مردوک منسوب شده است.

 

 

  1. Simon Necronomicon
  2. Peter Levenda
  3. Harms, 2003.
  4. Simon, 2006: 246.

 

 

ادامه مطلب: فصل دوم: ایزدان سودمند و زیانکار – گفتار اول: آشوبِ تیامت

رفتن به: صفحات نخست و فهرست کتاب